Panie, tym prostym rozkazem kon va yakoon doprowadziłeś do zaistnienia tego nieopisanie wspaniałego wszechświata, ale zabrało ci około dwudziestu lat napisanie twojej niewielkiej książki, Koranu. Dlaczego napisanie jej zabrało ci tyle czasu?
Jest oczywiste, że aby być muzułmaninem musi się wierzyć w Allaha przez przyjęcie go jako jedynego pana, akceptować Mahometa jako ukochanego posłańca Allaha i przyjmować Koran jako dosłownie dzieło Allaha oraz doskonały przepis na życie.
Choć bardzo próbowałem, było mi straszliwie trudno być muzułmaninem od samego początku. Postanowiłem więc napisać ten list otwarty w nadziei, że otrzymam zadowalające odpowiedzi na wiele dręczących mnie pytań.
Od pierwszego oddechu życia do ostatniego skurczu śmierci islam nieustannie bombarduje nas: poddaj się w pełni Allahowi, módl się o jego pomoc, pozwól mu podejmować za ciebie decyzje i kierować twoim życiem, nigdy niczego nie kwestionuj, bo kwestionowanie jest szeptem przeklętego szatana, który stara się sprowadzić cię na manowce.
Islam mówi, że Allah jest javaab-ul-doaa (tym, który odpowiada na błagania/modlitwy) i jego powinniśmy błagać o wszelką pomoc w każdej sprawie.
No cóż, robię dokładnie tak, jak mi radzono. Błagam Allaha w formie tego listu otwartego, by dostarczył mi odpowiedzi na niektóre z moich licznych i dręczących pytań.
To musi być jakieś moje dziwactwo. Nie cierpię pozostawiania innym, boskim lub ziemskim istotom, troski o moje dociekania w sprawie tego, jak się rzeczy mają, pozwalania innym na myślenie za mnie. Jeśli pozwolę Allahowi myśleć i decydować za mnie, to po co otrzymałem własny rozum? Postawiłem wyzwanie islamskiemu bóstwu.
Widzicie, już oblałem egzamin, ponieważ nie poddałem sie w pełni Allahowi i – kwestionując jego prawo myślenia za mnie – nie umieściłem w nim mojej pełnej wiary.
Spędziłem dużą część życia, próbując otrzymać jakieś zadowalające odpowiedzi na moje pytania o islam z pism i autorytetów islamskich, ale bez powodzenia. Często otrzymywałem sprzeczne lub dezorientujące odpowiedzi.
Tak więc postanowiłem przedstawić niektóre z moich kłopotliwych pytań bezpośrednio do boga islamu, Allaha, mając żarliwą nadzieję na wybawienie z tych katuszy.
Zrobię co w mojej mocy, by zachowywać się kulturalnie i uprzejmie wobec Allaha. W żadnym wypadku nie będę wobec niego grubiański, na wypadek, gdyby istotnie był autorem tego fantastycznego wszechświata, jak to twierdzi islam. Nie leży zresztą w moim zwyczaju zachowywać się niegrzecznie i grubiańsko. Wobec nikogo nie zachowuję się grubiańsko, tym bardziej więc, gdy zwracam się do domniemanie niezgłębionej, wspaniałej istoty.
Lista moich pytań jest istotnie długa. Oto kilka z nich, niekoniecznie uporządkowane według ich ważności, które przedstawiam z całą pokorą Allahowi, Panu islamu. Dla mnie wszystkie te pytania są ważne i przypisywanie im stosunkowej wagi byłoby arbitralne. A więc zaczynam.
Nie mam manii wielkości i żadnych pretensji do jakiejś wielkiej wiedzy. Szczerze poszukuję prawdy i w tym duchu pokornie piszę ten list do ciebie, Allahu. Mam nadzieję, że nie jestem nieuprzejmy, zwracając się do ciebie po prostu „Allahu”. To znaczy bez poprzedzania twojego imienia tytułami.
W pełni rozumiem, że jestem nic nie znaczącą drobiną w twoim wielkim planie stworzenia. Ale przecież ty mnie stworzyłeś, więc muszę być coś wart. To zrozumienie daje mi dowagę zwrócenia się do ciebie z moimi pytaniami.
A zatem, bez dalszych ceregieli, tutaj są moje pytania:
Czytaj dalej: http://www.listyznaszegosadu.pl/nowy-ateizm-i-krytyka-religii/list-otwarty-do-boga-islamu
Od grudnia 2011 prezes PSR, obecnie wiceprezes. Ateista, poeta, muzyk. Publicysta „Racjonalisty” i jeden z najaktywniejszych członków forum. Od kilkunastu lat pełni też funkcję celebranta Ceremonii Humanistycznych. Studiował historię sztuki, a następnie prowadził własne badania dotyczące sztuki Orientu podczas pobytów w Indiach, na Sri Lance, na indonezyjskiej Bali (polecamy temat „Bali” na Racjonalista.tv) i w Turcji. Autor najobszerniejszego kompendium wiedzy nt. klasycznej muzyki indyjskiej w języku polskim, opublikowanego na stronie Hanuman.pl i w dużej mierze dostępnego też na racjonalista.tv (wpisz „Indie” w wyszukiwarkę). Sam gra głównie muzykę średniowieczną z zastosowaniem polifonicznej techniki gry na dwóch fletach, tzw. tibiae multiplex. Przede wszystkim jednak pisze poezję filozoficzną, inspirowaną mechanizmami natury, oraz odkryciami nauki. Stawia sobie za cel połączenie nauki i sztuki. W 2022 roku wyszła jego książka „Nowy humanizm. W stronę nowego wspaniałego świata bez ideologii”.
