Antyklerykalizm jest stary jak władza, czyli jak świat człowieka, od pierwszych magów i ideologów, oraz zwykłych cwaniaków, którzy chcieli zdobywać władzę sztuczkami i mowami, zamiast miecza (chyba, ze akurat posiadali miecz).
Właśnie; po co? Przecież humaniści nie produkują bomb, samochodów, ani nawet perfum, ani nie uczą jak je wytwarzać. Zazwyczaj odpowiada się na to pytanie w taki sposób, że podkreśla się kulturotwórczą rolę humanistów z naciskiem na kształtowanie wspólnoty myśli, np. patriotyzmu.
Liberalizm to doktryna społeczna nastawiona na reformizm, modernizację i działanie, oraz skoncentrowana na jednostce i jej pragnieniach przeciwstawionych kulturze i jej przymusom/nakazom.
Zaczynają się eurowybory. Jest to świetny moment do tego, aby pomyśleć o tym, czym jest Unia Europejska i czym jest Europa jako kontynent i cywilizacja. Moim zdaniem jest to ciekawy temat, gdyż jednoczenie się walczących przez wieki, odrębnych państw można nazwać racjonalizmem w polityce.
Dziś stało się to co wreszcie stać się musiało. Po blisko czterech latach zmasowanej, nieustannej i nierzadko brutalnej walki o swoje prawa wiadomość o naszym zwycięstwie obiegła niczym błyskawica polskie serwisy informacyjne. GIODO oficjalnie przyznał, że rozpoczął wydawanie korzystnych dla nas decyzji w sprawach tak zwanego „wystąpienia po włosku”.
Artykuł Nowaka, “How might cooperation play a role in evolution?“ [Jak kooperacja może odgrywać rolę w ewolucji?] jest doskonałym przykładem problemów z akomodacjonizmem. Podstawą jest porządna, uczciwa nauka. Nowak jednak, praktykujący katolik, wciąga do tego Boga i cały artykuł schodzi na psy.
Francuski eseista i filozof,Jean-François Revel, zmarł w 2006 roku, w szacownym wieku 82 lat. Przez ostatnie trzy dekady swojego życia uznawany był przez ciężką lewicę za ciężką prawicę, ale on sam wcześniej uważał się za człowieka lewicy. Od dawna pojęcia lewicy i prawicy traciły swoją wyrazistość, przenikając się wzajemnie, gdy nie stroniąca od rozsądku prawica podejmowała reformy społeczne, a nie stroniąca od rozsądku lewica dochodziła do wniosku, że rynek może mieć pewne przewagi nad państwową własnością i centralnym planowaniem.
