Artykuł Nowaka, “How might cooperation play a role in evolution?“ [Jak kooperacja może odgrywać rolę w ewolucji?] jest doskonałym przykładem problemów z akomodacjonizmem. Podstawą jest porządna, uczciwa nauka. Nowak jednak, praktykujący katolik, wciąga do tego Boga i cały artykuł schodzi na psy.
Francuski eseista i filozof,Jean-François Revel, zmarł w 2006 roku, w szacownym wieku 82 lat. Przez ostatnie trzy dekady swojego życia uznawany był przez ciężką lewicę za ciężką prawicę, ale on sam wcześniej uważał się za człowieka lewicy. Od dawna pojęcia lewicy i prawicy traciły swoją wyrazistość, przenikając się wzajemnie, gdy nie stroniąca od rozsądku prawica podejmowała reformy społeczne, a nie stroniąca od rozsądku lewica dochodziła do wniosku, że rynek może mieć pewne przewagi nad państwową własnością i centralnym planowaniem.
Nie dawno miałem okazję robić wykład dla PSR Wrocław pod tytułem "Sufizm i synkretyzm religijny w islamie". Jednym z elementów tego wykładu była smutna konstatacja, dotycząca tego, iż muzułmańscy ortodoksi religijni niszczą sztukę swoich kultur, a zwłaszcza muzykę. Ateiści i wolnomyśliciele, krytykując radykalny islam, próbują częstokroć ratować przed nim nie tylko ludzi, ale również kultury Persji, Iranu, Pakistanu, Indonezji i choćby Iraku.
W tekście Mariusza Agnosiewicza o nowym renesansie jest niestety mnóstwo uproszczeń i błędów. Zasadniczo Agnosiewicz uważa renesans za bardziej płodny dla sekularyzmu okres od oświecenia, ponieważ zamiast zwalczać religię, nasączał ją racjonalizmem.
... a nie: kim jesteśmy? Mowa o racjonalistach. Jak ja to zawsze widziałem:
Jednym z elementów epoki oświecenia, do której nawiązuje ideowo Polskie Stowarzyszenie Racjonalistów, była sztuka mocnej satyry. W przedstawionej poniżej scence jej nie zabraknie, choć pozornie niemożliwe i silnie groteskowe postawy niektórych rozmówców nie są całkowicie wolne od odniesień do rzeczywistości. Trafną odpowiedzią na satyrę może być tylko satyra, do czego zachęcam ewentualnych adwersarzy...
